Dus zo ziet lombok eruit, oeps!

Zo ik weet dat mijn blog lekker te laat aankomt maar gisteravond had ik helemaal geen zin om te schrijven. Nu heb ik er echt alle tijd voor ik zit namelijk op de ferry, hoe ik daar op terecht kom is op zich al grappig maar goed ik zal eerst over het snorkelen schrijven want dat is wat we gister hebben gedaan!

We hadden het snorkelen dus al geboekt bij het hotel een dag van te voren. We moesten nog helemaal haasten omdat hij om 10 uur weg wilde, de boot zou trouwens volgens hem een half uur daarna vertrekken. Maar met 3 minuten naar het strand lopen en dan 2 minuten materiaal uitzoeken lukt dat nog makkelijk geloof ik? A fin het resultaat was dus dat wij daar weer een dik half uur hebben zitten wachten tot we op de boot gingen. Het was best rustig op de boot, er waren nog 6 Australiërs en 2 chinezen. Dus het was een rustige boot, er zat glas in de bodem maar ik had ondertussen wel geleerd dat ik me niet fantastisch ging voelen als ik daar ook daadwerkelijk doorheen zou kijken. We zouden op verschillende plekken gaan snorkelen en lunchen op Gili Air. Een lange snorkeltrip want we zouden van half 11 tot half 4 weg zijn.. Naja we waren dus al later vertrokken maar geen ramp.

De eerste stop was bij het turtlepoint, dit is naast Gili Meno en daar heb je dus grote kans om schildpadden te zien. Ach dat is in ieder geval wat ze je vertellen want ik durf er niet meer altijd van uit te gaan! De Australiërs vonden het allemaal nodig om zichzelf achterover van de boot af te gooien. Dat was natuurlijk ook ongelofelijk stoer, not. Nancy en ik snorkelden braaf achter die jongen van de boot aan en zagen al snel een schildpad welke we een heel stuk zijn gevolgd. Echt het is zo bijzonder om zeeschildpadden te zien. Het was speciaal om ze eieren te zien leggen het was heel mooi om ze uit te zetten.. En nu om mijn rijtje compleet te maken was het heel gaaf om met de schildpad mee te kunnen zwemmen! De rest van de groep bleef een beetje achter en later ging zelf een groot deel weer aan boord van de boot! Ik moet zeggen dat er wel een flinke stroming stond en dat er golven waren maar kom op, waar is dat machogedrag nu gebleven haaha?
We hebben nog een stuk gesnorkeld maar onze grote schildpad was natuurlijk al lang verdwenen. En de baby schildpad waarmee ik hier had afgesproken was er vast nog niet want we hebben elkaar niet gezien helaas. ;)
Weer aan de boot gaan was wel een beetje eng vond ik, er stond dus sterke stroming en er waren flinke golven daardoor werd je de hele tijd onder de boot getrokken. Je filppers uittrekken aangeven en ondertussen niet onder de boot getrokken worden was echt niet zo gemakkelijk.

De volgende stop was dan ook op een punt waar minder golven zouden moeten zijn. Voor het eerste stukje gelde dit ook maar niet voor het laatste. Er was heel weinig te zien, ik ben natuurlijk een beetje verwend geraakt maar het was echt teleurstellend. Niet iedereen deed meer mee tijdens die 2de snorkel trouwens, 1 van de Aziaten was afgehaakt. Nancy en ik waren een beetje aan het dobberen tot de rest in de buurt was en toen zag Nancy opeens nog een grote schildpad deze was adem aan het halen. We waren er echt vlak bij, ieder aan een kant aan het meezwemmen.. Jeetje wat een bijzondere dieren zijn dat toch!

Toen was het al 13 uur dus tijd om op Gili air te stoppen voor lunch. Dat is alleen makkelijker gezegd dan gedaan! We kwamen toch in hoge golven terecht het water sloeg echt op tegen de boot. Soms kon je alleen golf zien aan de zijkant het was niet bepaald grappig meer. Ik vond het best een beetje eng, ook omdat de schipper niet heel ontspannen keek. We zijn dan ook omgekeerd en via de andere kant hebben we het eiland benadert. Toen de golven zo hoog waren zag ik opeens pas hoe jong alle 3 de jongens aan boord waren. Zij waren nu dus de gene die aan het beslissen waren wat veilig was.. Ja dat is niet een heel fijn gevoel, niet geruststellend.
Maar ik mag niet zeuren want via de andere kant van het eiland konden we aanmeren. We hebben in een heel leuk tentje zitten eten, uitzicht op lombok. We zaten in een rieten hutje direct aan het strand. We zaten daar echt heel leuk, alleen de harde wind was misschien een beetje minder!

Na deze lekkere lunch zouden we nog op 2 plekken gaan snorkelen. Maar toen we op de eerste plek aankwamen vertelde de schipper dat dit de laatste plek zou zijn omdat we door het weer niet naar de andere plek zouden kunnen gaan. Ook deze laatste plek viel echt tegen, we hadden brood mee om de vissen te voeren maar deze hadden daar helemaal geen zin in.. Waarschijnlijk waren we niet de eerste en zaten ze al helemaal vol ;).
Ik had nog wel even een leuk momentje, ik was achter een vis aan aan het zwemmen. Dat doe ik wel vaker en normaal is er dan ook niets grappigs aan! Maar nu draaide de vis zich opeens om en kwam recht op mij af.. Het gevolg daarvan was dat ik heel hard moest gillen, met een snorkel in m’n mond. Toen ik mijzelf realiseerde dat ik echt aan het gillen was om een vis kwam ik niet meer bij van het lachen.. Ach zo wordt snorkelen op een minder mooie plek toch nog leuk!
Ook op de terugweg naar Trawangan was het weer niet heel fijn. Hoge golven die de boot lekker lieten kantelen. Maar gelukkig was de boot beter dan de stomme golven en zijn we niet om geslagen!

Terug aan het land zijn we naar onze kamer geweest om te douchen en om te kleden. Daarna zijn we de boulevard afgelopen daar hebben we een bootticket voor de fastboat terug geboekt. Door gelopen tot het meest zuidelijke puntje van het eiland want we hadden gehoord dat je daar de mooiste zonsondergang kon zien. We hebben wat strandbedje gevonden direct aan het strand, dus de perfecte plek om de zonsondergang te kijken. Beetje jammer dat er weer een wolken waren maar we hebben wel even heerlijk gezeten. Daarna hebben we een plekje met niet te veel wind gezocht wat nog lastig was.. Maar gevonden en een mooi kaarsje aangestoken.

We hebben lekker bij een restaurantje met een laag tafeltje zitten eten. Beetje jammer van de Nederlanders aan het tafeltje achter ons.. Maar de golven stuk horen slaan vlak naast je is toch wel gaaf.. En het was volle maan dus het licht op het water was ook heel mooi. We zijn een tijdje blijven plakken maar weer niet uitgegaan. Terug naar onze kamer want de volgende ochtend moesten we onze tas weer inpakken en ons klaar maken voor de overtocht.

Dus de volgende ochtend, we waren alle 2 gedoucht en de koffers waren bijna klaar.. Toen kwam Nancy met het goede idee even de handdoeken buiten van de stoelen te halen zodat deze ook nog in de koffers konden. Maar ze kwam niet alleen terug met de handdoeken ook met een briefje..
‘Hallo….. I. Am sorry about this…. I. Hear about your fast boat tomorrow is. Not gone… because of the weather… please you come to my please to talk about your ticket (krabbelkrabbel) tanks a’
AAahh nee we moeten hier weg, ik heb met de ggd afgesproken niet meer dan 2 nachtjes in malaria gebied. Ook hadden we gisteravond ons hotel voor Lovina al geboekt.. Dat kost natuurlijk geld als we niet op komen dagen. Zal er dan echt geen enkele boot vertrekken? Nou eerst maar even ontbijten, toen bedacht ik me dat als we niet van het eiland konden we dat vast op onze reisverzekering konden verhalen. Toen we door het weer in Duitsland het vliegveld niet konden halen kregen we dat ten slotte ook vergoed.. We hebben onze heerlijke bananen pannenkoek opgegeten en daarna zijn we zonder koffer naar de haven gelopen omdat we geen zin hadden in zinloos gesleep. Bij de jongen waar we geboekt hadden aangekomen ging er opeens toch een boot. Maar geen fastboat we zouden met de ferry gaan! Naja aangezien er echt geen andere optie was om van het eiland af te komen moest het maar.. We hebben een paard en wagen terug genomen naar de homestay dat was weer een avontuur op zich wat een hobbels en bobbels zeg! Voor 20.000 meer afgesproken dat hij zou wachten en ons terug zou brengen. Dus de kamer betaald, koffers ingeladen en weer terug naar de boot. Daar moesten we nog een kwartier wachten en toen werden we met z’n allen naar een andere plek toe geleid. Daar mochten we weer opnieuw wachten, dat is vooral vervelend omdat het niet duidelijk wordt waar je nu eigenlijk op staat te wachten.
Maar toen was er eindelijk een boot, maar zeker geen ferry het was hetzelfde soort boot als we gister hadden tijdens het snorkelen! Alleen ietsje langer en ik denk dat we met meer dan 50 mensen allemaal met bagage op de boot stonden te wachten.. Nou ik had ik moet zeggen dat ik in het begin niet geloofde dat we er allemaal op zouden kunnen maar het lukte. Nancy en ik hadden alleen geen idee waar we naar toe zouden varen op dit bootje. Als de fastboat het al niet aankon, lukt het met zo’n houten bootje natuurlijk ook nooit. Na weer wat heerlijk hoge golven kwamen we aan in Lombok.. In de boot zag je echt wie het heel moeilijk hadden, mensen die echt zeeziek werden. Gelukkig hielden wij ons goed (:

In Lombok stonden allemaal opdringerige mannetjes te wachten die onze koffer wel wilde tillen voor ons. Gelukkig waren we van te voren gewaarschuwd dat deze mannen niet bij de maatschappij hoorden en veel geld wilden. We zijn vanuit deze haven in een bus gestapt daarmee zijn we een erg groot deel van Lombok doorgereden. We zouden naar een andere haven gaan en daar konden we op de ferry. Jeetje wat is Lombok mooi, ik weet zeker dat ik daar nog eens naar terug moet maar dan niet alleen met de bus erdoorheen! Ik denk dat er in totaal 2 uur in de bus hebben gezeten toen we eindelijk bij de haven aankwamen. Daar konden we bijna meteen op de boot, er waren weer allemaal mannetjes die de koffers aan boord wilden dragen.. Maar die zijn ook makkelijk hoor, ze vroegen het steeds aan mij.. met mijn koffer op wieltjes. En Nancy met haar zware backpack werd helemaal niets gevraagd! Nu zitten we dus lekker op de boot, het gaat heerlijk heen en weer ik geloof wel dat de fastboat niet het grootste succes was geweest op het moment. Wat alleen een beetje minder is.. We hebben een ticket tot Ubud omdat we veel eerder aan zouden komen en dan nog makkelijk iets naar Lovina konden boeken.. Dat gaat nu een stuk moeilijker worden ik hoop dat we niet te laat aankomen, dat we nog kunnen inchecken.. Dat we überhaupt nog in Lovina aankomen! We gaan het beleven.. Tegen de tijd dat ik deze blog post zal ik weten waar ik ben hihi.. nu weer even mijn laptop dicht en naar de prachtige natuur kijken!

Zo het boottochtje ging nog flink wat uurtjes door nadat ik mijn laptop had dichtgedaan. Jeetje wat waren we het toch zat om op de boot te zitten. Zeker vanaf het moment dat de zon onder was gegaan het is dan zo snel echt donker.. En wat een golven waren er op sommige punten, dan zag je alleen maar zee en dan alleen maar lucht.. Ja daar moet je niet te lang naar blijven kijken! Ik was persoonlijk wel blij dat we op zo’n grote boot zaten moet er niet aan denken hoe dit voelt als je dichter op het water ligt!
Verder hadden we een shuttle naar Ubud erbij geboekt maar nu het zo laat werd waren we het eigenlijk alle 2 zat. Gelukkig was er een taxi chauffeur die ons hier naar toe heeft gebracht, deze heeft hier meer dan 3 uur over gereden.. En nu is hij onderweg terug, samen met zijn zoon anders was het niet veilig.

We kwamen onderweg wel langs een hoop plekken waar ik al ben geweest, het wordt toch iedere keer minder speciaal, ik ben al bijna de tour gids hier.. Dan zie ik ‘aardbeien berg’ op een bord staan ja dan weet ik dat als we de bocht omgaan dat we bij de tempel op het meer zijn.
Toen we langs deze tempel kwamen vond ik het wel echt een gek idee. Het lijkt net gister dat ik daar was! Maar het is alweer een weekje terug en de mensen waarmee ik toen was zijn nu alweer bij jullie in het koude kikkerlandje.. Waar komt dat eigenlijk vandaan kikkerland, zoveel kikkers hebben we nou ook weer niet toch hihi?

Zo nu zal ik snel stoppen met typen want dit verslag is al weer veel te lang, xkus