Ilse en het schoolboek, helden.

Zo weer een reisverslag vanuit Ubud, hoe vaak ben ik mijn blog nu al op deze manier begonnen? Gelukkig al best een aantal keer want het is zo fijn dat ik hier alweer kan zijn. Gek de plek waar ik al zo vaak ben geweest kom ik nog steeds heel graag, ach het is ook gewoon genieten hier!

Vanmorgen had ik dus heel vroeg mijn wekker gezet want ik had weer bedacht de zonopkomst te gaan bekijken. Dat was een grapje want het was bewolkt. Dat kon ik gelukkig al vanuit het bed zien haaha. Dus heerlijk nog even omgedraaid tot Ilse dr wekker ging die gaat trouwens ook lang af voor ze er zelf wakker van wordt haaha. Maar de energie om dr wakker te maken had ik ook zeker niet ;).

We hebben de koffers gereorganiseerd en zijn lekker gaan ontbijten. Omdat we het ei ondertussen even zat waren tijd voor een normaal ontbijt. Volkoren brood met jam hmm lekker! Natuurlijk zaten wij nog aan tafel toen de chauffeur al aan kwam rijden. Oh nee dat is helemaal niet waar, we waren boven de koffer naar buiten aan het tillen toen de meisjes van het hotel kwamen om onze koffers te halen omdat de chauffeur er was. Hihi arme meiden aan de wieltjes van mn koffer en met z’n tweeën veelte zwaar maar dat vooral niet toegeven natuurlijk. We kregen nog helemaal een flesje water mee voor onderweg toen we gingen zo leuk.

Het was inderdaad 3 uur rijden ergens had ik dat niet zo geloofd, ach ja je bent eigenwijs of je bent het niet he ;). Gelukkig heb ik deze tijd goed besteed door te leren want ja dat tentamen komt eraan. Toen we er bijna waren ging ik wel even de weg wijzen. Ik voel me ook een halve toergids in Ubud, zullen daar nog vacatures voor open staan?

We zijn fijn in dezelfde homestay als vorige keer, maar nu een huisje verder. Ach als iets goed is moet je het ook niet altijd willen veranderen. Eerst hebben we even niets gedaan terwijl we een kopje thee dronken. En ja om eerlijk te zijn ook even genoten van de goede wifi want het is gewoon fijn als alles werkt zoals het hoort te werken.
Daarna zijn we via de monkeyforrestroad, via een restaurant.. bij het apenbos beland. Daar hebben we een kort rondje gelopen het regende namelijk af en toe.. Nou niet echt maar toch was het niet heel mooi weer en de apen waren een beetje terug getrokken. Toch was er nog een aap die m’n tas wilde pakken maar ik was nu lekker sneller ha.
We hebben wat lieve baby aapjes op de foto gezet en zijn toen weer Ubud in gehobbeld. Maar wel via een andere weg zodat we even ietsje meer van Ubud zouden zien. In de grote supermarkt hebben we lekker veel te veel geld uit gegeven. Maar nog erger ik heb veel te veel gekocht.. Want veel van deze dingen wil ik mee naar huis en aangezien mijn koffer al op maximaal gewicht zit en helemaal vol is.. Ja dat is nog even een kleinigheidje.. Of zoals we dat ook wel noemen een klein geitje.’

Toen moesten we nog helemaal terug lopen bah, dat is toch altijd verder dan je denkt. Onderweg hebben we nog oorbellen gekocht naja ringen.. Wat zijn het nou precies hihi, slimme ilse! En een armbandje wat ik al had maar wat verpest was in het zwavelbad.
Toen kwamen we eindelijk in de buurt en in het huisje hebben we even niets gedaan. Terwijl we genoten van de kaas die we hebben gegeten, nomnom dat hebben Italianen toch maar goed geregeld. We hebben fijn doorgegeten tot we misselijk waren zodat we lekker naar het avondeten konden gaan.
Ja zo stom maar we doen niet aan maaltijden overslaan dus toch maar naar een restaurantje gegaan. Daar hebben we genoten van de cocktails waarbij je er 1 gratis krijgt of het happy hour nou nog bezig is of niet.. En we hebben samen een pizza gedeeld. Vanaf nu zal ik echt weer iedere dag Indonesisch eten want dat is ook echt heel lekker!
Toen we op bed niets lagen te doen heb ik ook het nieuws in Nederland gelezen,. Merk dat ik steeds meer bezig ben met wat er gebeurt thuis ach ja dat zal wel normaal zijn. Maar toen las ik ook wat de weersvoorspelling is.. Volgende week wel tot -7 dat is echt een enorme shock hoor voor me! Maar toen ik dit op facebook beschreef liet mijn tante me even weten dat het nog veel erger kan.
Toen mijn oma in 1985 terug kwam uit Indonesië was het in Nederland -15 en toen ze een week thuis was.. was er een Elfstedentocht. Jeetje wat ben ik toch ook een aansteller he?
Speciaal voor Ilse nog een klein stukje, er viel net een beest zo vlak naast m’n hoofd. Ik uit bed rennen t licht aan doen. Oke snel een glas.. Jeetje dat is nergens oh jee oh jee wat nu? Oh snel het bakje waar Indonesische mensen mee Mandiën. Dan mijn reisboekje moet het goed komen. Hij was ondertussen al onder de deken verdwenen!! Maar het reisboekje was nooit groot genoeg oh noo. Gelukkig lag daar mijn schoolboek naar mijn kussen dus kon ik hem vangen. Als een echte held bleef ilse op afstand terwijl ik het bakje gillend naar buiten gooide..
einde. x