Whiskywijn

Hi there,



Vanmorgen heerlijk uit kunnen slapen tot de Russische buren de muziek keihard aanzette.. maar goed toen was het 10 uur en had ik m’n eigen wekker al uitgedrukt ;) Even snel ontbeten en toen in de ‘zon’ niet dat hij de hele tijd scheen maar toch ga ik vaker in m’n blog schrijven dat de zon de volgende dag zal schijnen, is het proberen waard.

Na het zonnetje hebben we proberen in te loggen op hyves, omdat dit binnenkort niet meer bestaat. Maar goed zo’n mega bestand downloaden ( er staan denk ik 1000 foto’s van mij op) duurt zo lang.. we hebben hier nooit zo lang achter elkaar internet verbinding zonder dat het uitvalt. Maar de oude ‘blogs’ lezen en wat krabbels bekijken zorgde toch voor een hoop gelach.
De les voorbereiden was natuurlijk niet nodig dat scheelt echt want het blijft lastig om te bedenken wat ik ze moet leren. Ik heb ze natuurlijk zelf wel om wat ideeën gevraagd maar om daar goede lessen die op niveau aansluiten bij te maken is nog weer een heel ander verhaal. In Nederland hebben leraren het maar makkelijk ( nee dat is natuurlijk niet zo). Daar hebben ze boeken waarin staat welke lesstof ze aan de kinderen moeten leren en zo simpel is het.
Blijven bedenken wat ze moeten leren en tot welk niveau.. en dan ook nog een creatieve manier willen bedenken he.. lastig!

Op de school vandaag waren er wel 100 kinderen.. echt waar komen ze toch vandaan? Ik had er maar 21 omdat we het op leeftijd indelen, maar de meiden hadden het zwaar vandaag. Ik ben eerst nog even verder gegaan met voorstellen. Ik heb iedereen in een kring gezet en heb hen steeds briefjes gegeven hierop moesten ze dingen schrijven zoals; ‘my name is..’ en dan zeggen van wie het briefje was. Dit is met namen natuurlijk niet zo moeilijk als je allemaal uit hetzelfde dorp komt maar met hobby’s en grootste dromen is dit een stuk moeilijker. Zo wordt het misschien ook duidelijk dat het echt de bedoeling is dat ze naar elkaar luisteren en hun best doen. Het spel ging wel goed en sloeg ook aan dat was natuurlijk fijn. Maar de tijd ging veelte snel.. Toen was er een uur voorbij en had ik nog wat telefoon gespreken die ik wilde oefenen. Dus dit heb ik hen over laten schrijven uit mijn schrift. Dat is het nadeel aan buiten zitten je hebt geen boord. En nadat iedereen het over had geschreven hebben ze in 2 tallen zacht geoefend en daarna hard op terwijl ze in het midden van de kring stonden. De uitspraak van de meeste is echt heel goed, de verlegen meisjes waren er vandaag niet.. die heb ik eigenlijk niet meer gezien nadat ik iedereen hardop had laten spreken..?

Dan is er nog 1 jongen in mijn groep die qua leeftijd echt bij mij hoort maar als je naar zijn niveau kijkt niet. Hij zou in Nederland zeker op speciaal onderwijs zitten of hij heeft hele zware dyslectisch maar ik denk dat hij meer autistisch is.. Maar goed ik wil niet de gene zijn die er een stempel op drukt. Alleen op het ene moment helpen kinderen die naast hem zitten hem heel goed omdat ze weten dat hij in het Indonesisch lezen en schrijven al moeilijk vind.. Maar aan de andere kant kunnen ze hem ook echt uitlachen.. Deze jongen heeft veel van mijn tijd nodig, vaak ga ik bij hem zitten en lees ik ieder woord voor, dit kan hij dat woord voor woord herhalen. Dat is echt nodig maar je snapt ook dat daar erg veel tijd in gaat zitten en dat de andere dus niet altijd volledig uit de les kunnen halen wat ik ze wel gun.. Maar goed dit is wel een jongen die er echt iedere dag is en dus wel heel gemotiveerd is. En als je hem ziet tekenen, wouw.. zo goed.
Vandaag moesten ze ook op hun briefje schrijven wat ze later wilden worden, hij had dokter opgeschreven. Toen de kinderen wisten dat dit zijn briefje was moesten ze allemaal lachen. Ik heb iedereen tot stilte gemaand.. Ik weet ook dat deze jongen nooit dokter zal worden. Maar het is zo belangrijk om te dromen, om te geloven in jezelf ja dat is de beste manier om dingen te bereiken denk ik. Ach ik hoop dat ik de kinderen hier dat mee kan geven.. Aangezien ze niet eens wisten wat hun grootste droom was.. Wat een droom überhaupt was.

Na school zijn we snel drinken gaan kopen omdat ’s avonds de members of the foundation langs zouden komen. We waren voorbij het eerste warongkje gelopen omdat deze toch maar heel klein was. Nou 3 verder hadden ze nog nergens bier dus toen zijn we maar terug gelopen.. En ja natuurlijk hadden ze bij de eerste gewoon bintang voor een normale prijs ;) Ach dan weten we dat ook weer. Toen snel eten want om 19 uur zouden alle mensen komen.. Nou goed we rekenden erop dat ze wat later zouden zijn maar goed. Laura en Petra waren er wel vroeg deze kwamen ook voor de gezelligheid. Maar de mannen waren allemaal wat later en toen moesten ze nog eten die hadden ze op de markt gekocht en voor ons weer de heerlijke gebakken banaan meegenomen.. oh dat is echt geweldig hoor. ( jaa jaa ik schrijf teveel over eten, blabla ;))
Nou de meeting ging bijna nergens over.. we zijn op de hoogte gebracht hoe de organisatie in elkaar steekt hoe het begonnen is en wat het doel is. Nou natuurlijk goed om dit te weten, maar ik blijf me afvragen hoe duurzaam dit project is.. Als ik weg ben hebben ze pas in februari weer een vrijwilliger dat kan toch niet.. Oh en er zijn ook nog geen sponsors voor de kinderen bij ons. Maar daar zal ik jullie nog een mooie mail over sturen ;) Want ieder kind moet toch naar school kunnen dan vinden jullie ook..
Verder hebben we gezellig zitten kletsen ik heb een soort rijstwijn gedronken maar dit was geen wijn maar lokale sterke drank. Smaakte een beetje naar whisky was best wel lekker.. en vond het ook een beetje zielig voor Niko dat hij het had meegenomen en niemand het wilde drinken!

Oke ik ga snel slapen omdat we morgenochtend naar Ubud gaan, ik zal m’n laptop meenemen zodat ik weer even mooie foto’s kan uploaden.

Liefs x