Omdat het nooit gaat zoals je verwacht - Reisverslag uit Ubud, Indonesië van Franciene Bakker - WaarBenJij.nu Omdat het nooit gaat zoals je verwacht - Reisverslag uit Ubud, Indonesië van Franciene Bakker - WaarBenJij.nu

Omdat het nooit gaat zoals je verwacht

Door: Francien

Blijf op de hoogte en volg Franciene

06 December 2013 | Indonesië, Ubud

Hee daar,

Het lijkt echt heel kort terug dat ik hier heel blij typte dat het weekend was, maar nu is het alweer weekend! Ik heb er alweer 5 dagen lesgeven opzitten.

Vanmorgen was ik niet zo lekker, gister genoot ik van mijn vegaburger en mijn lekkere toetje vandaag wat minder. Toch dacht ik dat ik naar het ontbijt toe moest maar terwijl ik me aankleedde bedacht ik me.. Waarom zou ik daar gaan zitten als ik daar helemaal geen zin in had? Voor wie zou ik dat doen, iig niet voor mijzelf! Dus ik ben weer lekker in bed gaan liggen en heb een stuk in mijn boek gelezen dat is toch veel fijner dan dat saaie ontbijt eten. Want ondertussen krijgen we iedere dag alleen maar brood en moeten we soms om de jam en kaas vragen.. Wat een verschil met het begin van ons verblijf zeg!

Later toch maar uit bed gekomen en gevraagd naar mijn was want die had ik vorige week vrijdag en afgelopen dinsdag ingeleverd. Dat moest ondertussen toch wel klaar zijn! Marloes en Iris hadden hun was nat terug gekregen wel gestreken maar wel nat wat natuurlijk echt niet kan. Ze vertelde mij dat ze het vanavond echt klaar konden hebben. Dus ik zei dat dit goed was, maar ik had er mijn twijfels bij omdat ze maandag zeiden mijn was van vrijdag al klaar te hebben dat moest alleen nog gestreken worden.

Daarna heb ik wat yoghurt als ontbijt gegeten en heb ik samen met de meiden de dag doorgesproken. We ( vooral de meiden) hadden een heel plan gemaakt, eerst bingo dan liedjes zingen en dan konden de kinderen kiezen of binnen knutselen of buiten met mij trefbal doen of wanneer het regende simon says spelen. Maar uiteindelijk kwam Niko hier pas om 3 uur dus liep het plan vanaf dat moment al een beetje achter op schema.
In de auto met Niko duidelijke afspraken gemaakt dat ik op Maandag naar de Balinese familie ga. Hij belt me in de ochtend op hoelaat hij komt en dan kunnen ik en mijn megakoffer verhuizen. Dus ik check hier maandag uit na 39 nachtjes slapen, maar missen zal ik het niet hier. Er zijn zoveel kleine dingen die niet fijn zijn aan het hotel zeker wanneer je het vergelijkt met de hotels in het weekend. Maar goed dat moeten we niet doen want deze zijn 3 keer zo duur. In het gezin zullen er ook dingen zijn waar ik niet blij van wordt. Zo hebben deze mensen hun eigen varkens en kippen welke ongeveer om 4 uur wakker worden en dan gezellig geluid gaan maken. En de badkamer is daar minder luxe en voor iemand zoals mij ook niet onbelangrijk.. geen wifi. Maar ik ga mijn simkaart op maat laten knippen en denk dat ik deze dan gewoon hoog genoeg opwaardeer zodat ik kan internetten via mijn simkaart. Ik weet niet of ik dan nog iedere dag een blog online kan zetten. Deze typ ik altijd op mijn laptop en van verzend ik hem vanaf mijn laptop naar mijn mail. Deze open ik dan op mijn telefoon om het met mijn telefoon op de site te zetten.. Ach ja we merken vanzelf hoe vaak ik mijn blog erop kan zetten anders krijgen jullie er gewoon meerdere op 1 dag ;).

Toen we bij de school aankwamen leek het net of er maar een paar kinderen waren, dit vonden de meiden echt jammer omdat het hun laatste dag was! Maar toen we binnenkwamen bleek het propvol te zijn. Ik heb de kinderen later op de dag nog proberen te tellen en het waren er ongeveer 111. Niko had aangegeven dat hij om 16:15 ongeveer weg zou moeten dus zouden we alleen bingo doen, daarna even een liedje zingen en dan wilden de meiden chips uitdelen. Nou dat is ook precies hoe ze het hebben gedaan. Ik heb de hele dag veel foto’s gemaakt omdat de meiden dit graag wilden. Na de les wilden veel kinderen met ons op de foto dat was wel schattig dus we hebben nog een hele fotoshoot gehouden daar haaha! De meiden hebben ook heel veel cadeaus gekregen van de kinderen, dat is wel heel lief. Want het zijn niet bepaald de rijkste kinderen en toch willen ze graag delen wat ze hebben. Toen de meiden de cadeaus uitpakten leken het ook gewoon dingen te zijn die de kinderen hadden gevonden in hun kamer ofzo. Schriftjes, pennen (zelfs 1 met nederlands opschrift), chocolade, thee en nog meer van zulke dingen. Heel erg schattig dat ze daar aan hadden gedacht.

Toen we terug waren heb ik heerlijk mijn wraps gegeten met kaas, tomaat, appel, yoghurt, mayonaise hahaa niet alles op 1 hoor maar dat waren wel de dingetjes die ik er lekker op had gegeten. Genieten want ik ben gek op wraps ook in Nederland. Toen ben ik even naar Any toegelopen omdat mijn was er nog steeds niet was. Toen ik bij ze was en vroeg waar mijn was bleef, vroegen ze of het morgenochtend kon. Toen zei ik dat ik dit vreemd vond omdat ze vanmorgen nog zei dat ze vanavond alles klaar zou hebben. Toen sprong ze op en ging ze aan de slag naja daar ging ik vanuit want ze liep naar achter. Zo raar ze zeiden maandag mijn was al klaar te hebben. Maar goed een uurtje later kwam ze inderdaad mijn was brengen, deze was droog en gestreken. Waarom hadden ze dan tot morgen nodig gehad.. De uitstel mentaliteit in Bali is echt nog veel erger dan die van mijzelf hoor!

Toen om 10 over 7 kwamen er allemaal scooters aangereden. Ze kwamen voor ons feestje maar dan wel 50 minuten te vroeg, echt niets verloopt hier ooit zoals je verwacht. Dat is iets wat ik wel heb geleerd hoor! Maar wel heel leuk dat alle studenten waren gekomen en dat we het zo gezellig konden hebben. Later kwam ook Niko en Wayan, en woody en ja ik weet zijn naam nog steeds niet maar hij doet me denken aan Baloe de beer! En ja, als je van beren leren kan.. haaha nee het is een grappige man!
Toen hebben de meiden iedereen bedankt en cadeautjes gegeven, wederom speelde ik fotograaf. Naja daarna hebben we nog even gezeten en lekker zitten kletsen en na een tijdje stapte iedereen weer op. Toen opgeruimd en ja nu typ ik me blog, we hebben nog heel wat biertje en Arak over.

Nu geniet ik van mijn laatste pepernoten die zwartepiet mij heeft meegeven zoals in het gedichtje van gister te lezen was, wat lief van piet! Ik hoop dat jullie allemaal de storm overleefd hebben, wat hoorde ik? Natte sneeuw!?
Verder hebben we er hier in Bali ook even bij stil gestaan wat een fantastische man Nelson Mandela was. Ik vraag me alleen af of de Balinezen dat ook wel door hebben want hier hoor je er niets over..

x

  • 06 December 2013 - 18:34

    Jannie:

    Nog even niet verhuizen en vanaf nu alleen lesgeven? Goed weekend en misschien lukt het morgen om even te skypen.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Franciene

Actief sinds 30 Sept. 2013
Verslag gelezen: 152
Totaal aantal bezoekers 23953

Voorgaande reizen:

31 Oktober 2013 - 31 Januari 2014

Bali

Landen bezocht: