De laatste keer; juf Francien

Hi there,


Vanmorgen een rustige ochtend ik moest van mezelf echt even de logboeken invullen van wins. Hierin staat beschreven wat ik aan de kinderen heb geleerd, jeetje wat een werk was dat. Ik heb 14 vol gekregen! Nu staan daar door de format ook een hoop onzin dingen tussen hoor. Maar ik moest nadenken wat ik ze allemaal heb geleerd en op welke manier. Nou ik heb ze geleerd zich voor te stellen, kloktijden, natuur, toekomstperspectief en nog zo veel meer. Ik heb alle spelletjes die ik kon bedenken met ze gedaan! Draw something als favoriet van de kids, galgje, ik ga op vakantie en neem mee, laatste letter eerste leter.. En natuurlijk heb ik eindeloos veel tekenen gebruikt bij het les geven omdat beelden het zoveel duidelijker maken. Soms voelde het net of ik aan het werk was bij de Waterjuffer… Alles uittekenen, dit gaan we doen, we zitten zo.. dan komt het er ongeveer zo uit te zien. Haaha wat een duidelijkheid heb ik de kids gegeven hier.
Na het invullen van de logboeken wilde ik echt even naar buiten dus ben ik naar de scooter gelopen het miezerde een beetje. Eigenlijk weet ik ondertussen wel dat het hier nooit bij miezeren blijft als het eenmaal begint. Maar goed zoals de meeste wel weten ben ik heerlijk eigenwijs en ben ik dus toch op de scooter gestapt. Ik was gelukkig wel zo verstandig om m’n poncho aan te trekken, dat is momenteel een van m’n beste vrienden! Want tsja niet veel later begon het natuurlijk veel harder te regenen bleh, ja ‘ik zei het toch..’ ha nee niemand zei het.. in ieder geval niet met woorden! Want terwijl ik wegging keek de halve familie me aan of ik gek was haaha. Ze roepen hier dan wel allemaal hudjan hudjan als het gaat regenen maar ze kijken wel uit iets te gaan doen in de regen. Maar goed hier kan je rustig regen als reden voor te laat komen geven!

Ik heb mijn was naar de laundry gebracht niet dat dat heel veel was maar het was wel kleding die ik aan wil in het vliegtuig naar Jakarta. Dat hoort allemaal bij m’n stappenplan natuurlijk wil ik zoveel mogelijk schone was maar er zit nog meer achter. Ik denk dat mijn spijkerbroek het zwaarste kledingstuk is. Nu ik toch zo lekker bezig ben mijn koffer te minimaliseren heb ik in het vliegtuig straks een hemdje aan, daarover het enige shirt met lange mouwen, daarbij hoort natuurlijk een modieuze sjaal en ehm die dikke trui zal ik vast hard nodig hebben toch? En tjsa ik neem lekker een rugzak mee die volgepropt zit met kladblokken, camera’s en alles wat zwaar is maar niet vloeibaar. En dan neem ik me ‘ I love Bali’ tas mee als laptop tas want dat mocht ook nog stond op de site. Haaha nou volgens mij moet het helemaal goed komen op deze manier. Ik zou het alleen veel relaxter vinden als ik een weegschaal had!
Na de laundry ben ik nog even naar de winkel gegaan, wat lekkere dingen gekocht. Meer omdat ik wilde pinnen binnen in de winkel. Maar toen kwam ik erachter dat het een lokale bank was en dat ik dus helemaal niet kon pinnen bij deze bank. Ik wist nog een bank bij de markt dus ging ik daar maar naar toe om een gokje te wagen. De man die daarvoor stond wist me te vertellen dat dit ook een lokale bank was en in het Indonesisch legde hij me uit waar ik wel kon pinnen. Ik snapte het natuurlijk niet en toen sprak hij heel luid en langzaam UUUUBUUUUDDDD. Oh nou daar schiet ik lekker wat mee op dan moet ik maar tegen m’n taxi chauffeur zeggen dat ik eerst even ga pinnen. Want ik heb vanmorgen de chauffeur van afgelopen weekend gesmst of hij me hier op kan halen. Eerst wilde ik naar ubud en dan vanaf daar de shuttle bus maar dat is ook zo’n gedoe. Ik ben lui en wil gewoon met de taxi.

Toen ik later met Petra aan het smsen was hoe ze het had vertelde ze dat ze nog steeds in Sanur was. Hier kon ze genieten van het strand haar luxe hotel en de zonsondergang op verschillende plaatsen. Volgens haar was het beste nieuws trouwens dat ze daar lekker kon hardlopen.. ach ja.
Ik vertelde dat ik morgenochtend ook even in Sanur zou zijn voor ik naar het eiland zou gaan! Dus hebben we afgesproken dat we even appen waar we afspreken en dat we elkaar nog een keer zien. Pff omdat ik doei zeggen nog niet moeilijk genoeg vind doen we het gewoon weer hihi. Naja wel leuk om even samen op het strand te liggen en dan alleen op het eiland te zijn. Dat wordt bijna de enige alleen tijd die ik dan heb in 3 maanden. Ik ben verder bijna nooit alleen geweest niet 24 uur achter elkaar in ieder geval. Dat had ik zeker niet verwacht toen ik in m’n eentje een vliegticket naar Bali boekte!

Terug in mijn kamer heb ik even een lesvoorbereiding gemaakt, deze was echt minimaal omdat ik lekker op het gevoel van de kids af zou gaan. Hadden ze beweging nodig of hadden ze wel wat concentratie? Eerst heb ik een nieuwe puzzel op het bord getekend en deze hebben ze gemaakt. Hierbij vroegen ze wel echt heel veel aandacht van me hoor maar goed dat wist ik wel van deze groep. Daarna heb ik ze lekker aan het knutselen gezet. Ze hebben vierkante doosjes gemaakt wat op zich al lastig was voor ze ondanks mijn mal. Ik vraag me af wat ze hier op school aan handarbeid/knutselen doen. Daarna mochten ze deze versieren met alle leuke dingen die Iris en Marloes mee hadden genomen maar niet hadden kunnen gebruiken. Wat genoten ze daarvan zeg, ze vonden het echt heel leuk om allemaal glinsterende dingetjes op de doosjes te plakken en het eindresultaat mocht er dan ook zijn!
Aan het einde van de les ( half 6 oeps!) liet Made alle kinderen mij een gelukkig kerst en een fijn nieuw jaar toe wensen. Daarna hebben ze me bedankt en hebben we handen geschud en gehigh5t. Toen was het echt helemaal klaar met les geven voor mij. Ik zal er dingen aan gaan missen sommige van de kinderen zal ik missen. Maar er zijn ook dingen die ik niet zal missen zoals de regen. Soms gaat het in de bergen echt heel erg tekeer zoals vandaag er was harde regen en onweer. Het dak van de school is gemaakt van golfplaten nou probeer dan nog maar boven de herrie uit te komen jeetje mijn stembanden zijn blij dat ik dat niet meer hoef te proberen.

Made bracht me terug naar Payangan daar hebben we tegen elkaar gezegd dat we elkaar nog zouden zien. Ze wilde graag zondag even bij me langs komen omdat ze geen doei wilde zeggen. Ik zei dat ik haar zou sms’en hoe laat ik terug bij de familie zou zijn zodra ik dit wist. Toen zeiden we tot snel tegen elkaar, ik liep terug naar mijn huisje. Ietsje later hoorde ik made buiten ze wilde me toch even een knuffel geven omdat ze niet wist of het wel zou lukken zondag met de gasten en mij. Ah wat een lieve vrouw is het ook. Ik heb denk ik nooit echt over made geschreven maar ze is echt iemand die heel hard voor de organisatie werkt. Ze is er bijna iedere dag maar heeft daarnaast ook geen makkelijk leven. Ze heeft 2 kinderen en de jongste i kadek is een drukte makertje maar wel een leuke! Haar man is visser en werkt op een schip in Australië hij is altijd een jaar weg en dan 3 maanden terug, daarna weer een jaar weg. Het is als getrouwde vrouw normaal op bij de schoonfamilie te wonen na het huwelijk. Dus woont Made ook met haar schoonmoeder die blind is en niet meer goed voor zichzelf kan zorgen en met haar zwager die een verstandelijke of psychische beperking heeft. Ze zorgt dus voor al deze mensen, werkt hard in de villa, werkt hard voor het learning centre en ondertussen mist ze haar man. Maar ze in zo ongelofelijk lief!! Ze heeft me vandaag ook een cadeautje gegeven voor m’n ouders omdat ze vind dat ik zoveel heb gedaan voor hun. Ze verontschuldigt zich dan voor wat het is en dat ze niet veel kan geven maar zo graag iets wil geven.. Jeetje wat een schat, ook voor haar een speciaal plekje in m’n hart.

x