370 trillende treden

Goedemorgen zonnestraaltjes,
jeetje wat een hoofdpijn gister en wat was ik goed bezig met dingen die ik moest doen.. Maar toen ik daar nog steeds niet mee klaar was om 22:30 besloot ik dat mijn blog wel kon wachten tot vandaag. Ik schrijf toch meer dingen op wanneer mijn ogen niet dichtvallen ;).

Gisterochtend werd ik wakker, ik had natuurlijk al bedacht dat ik naar Ubud wilde gaan met de scooter. Maar toen ik wakker werd las ik een naar berichtje op mijn telefoon uit Nederland. Toen begon ik te twijfelen of het wel zo verstandig was om hier de weg op te gaan.. Ze rijden hier niet heel netjes en naar Ubud dat is nog best een stuk! Pff maar ik wist dat als ik in mijn eentje in dit huisje bleef zitten waar niemand echt goed engels spreekt dat ik gek zou worden. Ik heb dus besloten toch op de scooter naar Ubud te gaan. Daar heb ik op internet wat stukjes gelezen over t ongeluk waar ik bericht over had gekregen. Je kan je op zo’n moment toch opeens beseffen dat je in je eentje aan de andere kant van de wereld zit.
Maar wat ik me ook besef wanneer er rot nieuws komt is dat je echt van iedere dag moet genieten. Of zoals marco zong, ‘pluk de dag want t kan zo ineens de laatste zijn’. Ja genieten van iedere dag, nou dan ben ik op een mooie plek om dat te doen natuurlijk! Na een uur op internet te hebben gezeten ging dat me een beetje vervelen het is natuurlijk een tijdstip dat jullie allemaal slapen. Ik heb even uitgezocht hoe laat de boot van Sanur naar Nusa Lembongan gaat want dat is wat ik dit weekend wil doen. Misschien ga ik wel weer duiken en anders lekker snorkelen. Je schijnt er ook te kunnen kanoen en fietsen. Nou ik ben wel toe aan een beetje lichaamsbeweging jeetje wat word ik lui hier maar daar typ ik zo nog wel iets over! Bij dat eiland zijn er van die roggen.. die gevaarlijke ehm pijlstaartroggen? Ik denk dat die t zijn of mantra’s of is dat hetzelfde? Ach ik weet het niet ik heb wel zin om weer even lekker te genieten. Ik heb een goedkope homestay gevonden vlak bij zee met internet ach, dan ben ik toch meteen gelukkig ;)

Na het internetten ben ik even bij bintang geweest ik wilde namelijk lekker kaas kopen maar deze was bij bintang een stuk duurder dan de winkel waar ik de keer daarvoor was. Ik heb het dan ook niet gekocht. Verder heb ik bij wat kruiden staan kijken die ik graag mee zou nemen maar dat mag ik nu nog niet kopen van mezelf. Want ik heb al genoeg stress om mijn koffer tot de 20 kilo terug te brengen. Ik heb ondertussen wel geregeld dat ik een tas met spullen bij Niko kan laten staan erg handig! Hij woont ook gewoon aan de weg waar je altijd langsrijdt dus dat is fijn.

Ik had nog 1 ding op de planning staan voor ik helemaal terug zou rijden. Ik had nu al heel vaak een bordje gezien wat half kapot was maar wat je nog wel kon lezen was: Eat, Pray love … view.
Ach dat zei genoeg voor mij maar ik had steeds niet aan het hotel willen vragen te stoppen en ook niet aan Petra maar nu reed ik zelf dus kon ik dat lekker gewoon doen hihi. Ik had verwacht dat als ik achter de huizen en tempels zou staan dat ik een mooi uitzicht over de rijstvelden zou hebben. Maar niets was minder waar ik liep langs een tempel en kwam bij een trap, die maar doorliep en doorliep. Ik was ergens wel een beetje wantrouwend want zo’n bordje is een goede manier om toeristen te lokken en overvallen hahaha. Ik voelde me een beetje kwetsbaar niet alleen te opzichte van andere mensen ook voor dieren. Want ja ik liep op een trap door een soort oerwoud en ehm daar waren vast veel slangen te vinden hihi. Ik zag vlak voor me een salamander wegschieten naja van die staart schrok ik natuurlijk en 2 tellen later schrok ik zelfs van een regenworm haha, ach ja. Na ongeveer 150 treden had ik een prachtig uitzicht over rijstvelden die verderop lagen. Nog 100 treden lager was er aan de andere kant ook een mooi uitzicht en nog weer 100 traptreden lager was ik bij een brede rivier. Deze stroomde erg hard ja dat was dan weer het voordeel van het regenseizoen. Jammer eigenlijk dat we niet zijn wezen raften misschien kan ik 1 van mijn gasten daar nog voor strikken hihi. Toen stond ik daar en bedacht ik me dat het wel leuk was om weer terug te gaan. Ik had mijn helm nog in mijn hand want ik dacht dat ik maar een klein stukje zou gaan lopen maar ik kan jullie vertellen dat die 370 treden me erg zwaar vielen! Met een rugzak met mijn laptop en boodschappen erin was t erg lekker warm. En mijn conditie, tsja welke conditie? Ik ben echt met knikkende knieën die trap opgeklommen het was dan ook wel 12 uur dus erg warm en benauwd maar toch. Als ik een trap al niet meer normaal opkom jeetje wat ga ik sporten als ik weer thuis ben! Toen ik op de scooter zat was ik dan ook erg blij met het windje wat k daardoor voelde!
In Payangan moest ik eerst even langs de laundry om mijn was op te halen. Daarna ben ik terug naar huis gereden. Ik had gewoon nog steeds trillende benen terwijl ik hier binnen zat bij te komen pff! Ik had een broodje gekocht dus ik had brood met pindakaas als lunch hihi.

Verder heb ik mijn laatste les voorbereid voor de grote kids mijn lieve groepje. Dat is gek hoor. Ik zal ze missen, ach laat ik maar meteen vertellen over de les dan. Ik was er redelijk op tijd en Niko had me met de auto gebracht wat natuurlijk heel erg fijn was! Toen heb ik eerst even gevraagd of er iemand zijn of haar smart doel voor wilde lezen een aantal wilde dat. Ik vroeg of er nog vragen waren omdat ik het vorige week al helemaal had uitgelegd. Maar ze snapten er niets van hihi. Niko heeft me geholpen te vertalen en nu snappen ze het een beetje denk ik. Maar toen was ik klaar met de saaie theorie en was ik klaar om wat leuke dingen te leren.
Eerst hebben we draw something gespeeld, ik had weer woorden voorbereid en deze moesten ze tekenen en raden. Het ging over allemaal dingen die ze al eerder hadden geleerd maar het viel me op dat ze vaak nog een woordenboek nodig hadden.. Terwijl ze hier mee bezig waren tekende ik een kruiswoordpuzzel op het bord deze konden ze overnemen en invullen als ze klaar waren. De 4 meiden die er altijd zijn en ook wat ouder zijn waren hier als eerste mee bezig en ook de enige die het afkregen. Ze moesten wel hard nadenken over sommige maar dat is dan ook de bedoeling toch hihi. De laatste 2 woorden waren, Good & Bye. Toen we aan het eind alles in vulden op het bord heb ik deze 2 op geschreven! Good bye lieve kids. Daarna heb ik ze met behulp van Niko bedankt dat ze zo’n topgroep zijn en dat ze ervoor hebben gezorgd dat ik het leuk had. Natuurlijk dat ik ze nooit zal vergeten wat ook echt zo is. Deze kids hebben veel indruk op me gemaakt en dat zal ik niet vergeten. Ik ben nog even met allemaal op een foto gegaan omdat Antoinette me om foto’s vroeg voor in mijn bedankt stukje.. Toen was het tijd om doei te zeggen, gek hoor! Ik zal ze missen mijn lieve, slimme leerlingen! Speciaal plekje.

Na deze les zijn we terug gereden het regende ondertussen dus ik heb niets meer gedaan. Ik ben braaf begonnen aan de logboeken invullen en ga daar zo mee verder want nu het einde in zicht is moet ik opeens alles afronden, oh jeetje toch een beetje stress. Misschien houdt dat de muggen op afstand haaha.
Na alle logboeken en belevenissen van gister was mijn lichaam er klaar mee en ben ik heerlijk gaan slapen!

x