Dag lieve Petra

2 blogs onder elkaar sorry!

Ik had gister helemaal geen zin meer om een blog te schrijven en ik heb er nu toch alle tijd voor dus even een dagje later. Dan beginnen we maar bij maandagochtend, een keer vanaf huis omdat we gewoon op zondag terug waren gegaan maar uitslapen was er alsnog niet bij. Ik voel me hier erg opgelaten om later dan 8 uur op te staan. Dit komt doordat het ontbijt dan al klaar staat en de mensen hier zelf om 5 of 6 uur opstaan om aan het werk te gaan met alle dieren. De dieren zijn dan ook allemaal wakker om die tijd waardoor ik niet heel diep kan slapen vanaf dan. Maar ik ben gewoon echt geen ochtend mensen dus 8 uur is vroeg zat voor mij.

Na het ontbijt zijn Petra en ik samen op de scooter naar Ubud gegaan, eerst zijn we bij de artgallerij gestopt. De kunstenaar was zelf aanwezig vorige keer was hij er niet. Wat een bijzondere man zeg, knettergek als je het mij vraagt. Ik bedoel veel kunstenaars zijn bijzondere mensen maar dit had zo een ggz cliënt kunnen zijn hoor. Zoals hij aan het praten was en ons van alles liet zien en ons uitnodigde bij zijn andere gebouw en huis heel bijzonder. Hij vertelde bijvoorbeeld over zijn huis dat hij plannen had er een museum van te maken. Maar voordat het een museum kon zijn moesten er eerst allemaal verschillende mensen zijn geweest. Die moesten de ruimte hebben gevoeld en er hun eigen ding hebben gedaan, ja daarna pas kon hij het als museum openen. Dan zouden de mensen in de rij staan en zou iedereen drankjes serveren.
Ach ja dromen is erg belangrijk vind ik, maar dit was wel gewoon een bijzonder verhaal haahha! Ik heb zijn kaartje aangenomen en als in weer in het noorden ben om Lovina te bezoeken zal ik op de heen of terug wel misschien wel even langs gaan bij zijn landhuis hihi!
Want de kunst die hij maakt vind ik echt prachtig, veel verschillende dingen maar erg mooi. Vorige keer hadden we de prijzen van de werken gehoord en deze waren oke, maar niet goedkoop. Nu liet ik zien welk schilderij ik wilde en zei Simon (de kunstenaar) direct de helft van dat bedrag. Omdat ik een student was, ach ik ben gek op studentenprijzen!
Ik ben echt zo ongelofelijk blij met het schilderij dat ik heb gekocht ik blijf er maar aan denken hihi, helemaal goed!

Daarna zijn we even in Ubud bij de bakker geweest omdat Petra muffins wilde kopen om westers eten met de familie en niko te delen. Dat hebben we gedaan bij de Japanse bakker waar ik zo gek op ben. Later aten Petra en ik de muffin (komen deze niet uit US?) daar hadden we de grootste lol om. Een Amerikaanse muffin uit een Japanse bakkerij gegeten door 2 europezen in Azië. Wouw wat een combinatie haaha! Na de bakkerij zouden we naar Bintang omdat we alle 2 nog wat ingrediënten nodig hadden maar eerst stopten we even op de markt.
Uiteindelijk hebben we daar uren rondgelopen en hebben we heel veel fruit gekocht, echt kilo’s . Er was namelijk nog van alles wat we uit wilden proberen en tsja dit was de laatste dag dat het kon. Nou dat we het samen konden doen en we verzamelen graag ervaringen samen.
Daarna hoefden we niet meer naar Bintang omdat we alles al hadden gevonden op de markt. Dus gingen we terug naar Payangan.
Daar hebben we op het stoepje voor ons huis gezeten en het fruit geprobeerd. Eerst heb ik lekker Mango gegeten dat is altijd goed want daar is het echt helemaal het seizoen voor, mjam heerlijk!
Daarna had ik wat mandarijntjes die ook goed smaken. Toen hebben we samen ‘draconfruit’ gedeeld dat viel een beetje tegen. De kleur was echt heel mooi, maar het was vast geen seizoen hiervoor want het was een beetje smaakloos. Toen hadden we Salak wat wij ‘snakeskin’ noemen, erg lekker had ik al best vaak gegeten. Tenslotte hadden we Rambutan dat ziet er een beetje uit als een kastanjes van buiten met veel stekels. Die maakten ons eigenlijk alleen maar nieuwsgierig naar het fruit wat daar in kon zitten! Dit was erg lekker en zoet, we hebben genoten! Ik ga trouwens nog meer genieten want ik heb nog heel wat fruit over hier terwijl Petra ondertussen weg is..

Om 14:00 werd ik al opgehaald erg vroeg maar ik denk dat dit kwam omdat het meisje dat mij ophaalde ook greenclub hoorde te geven. Naja prima dan kon ik best even achterin de klas wachten terwijl zij hun les gaven over het milieu. Toen we bij het tanken de donkere wolken zagen hebben we onze regenponcho’s aangetrokken. Dat was maar goed ook, bah wat kwam er veel regen uit de lucht vallen. Ik had voor de verandering een keer een spijkerbroek aangetrokken nou dat heb ik geweten ook drijf nat aan de onderkant en dat droogt natuurlijk niet. Daarna kwam er een vrachtwagen die het nodig vond om door de modderige plassen te rijden waardoor we nog natter werden want dat konden zelfs onze goede regenponcho’s niet aan. Aangekomen bij de school stonden er welgeteld 4 meisjes te wachten, het regende dan ook zo hard! Maar greenclub kon niet beginnen omdat er niemand was met de sleutel dus stonden we buiten te wachten terwijl we lekker nat waren bah! Dan moet ik toegeven dat het zelfs hier koud kan zijn, zeker in Kerta daar boven op de berg!

Toen de sleutel er was zeiden de studenten geen greenclub te kunnen doen omdat ze naar buiten wilden en het met dit weer niet kon. Dus ik heb maar gewoon mijn eigen lesje gedraaid, een andere keuze was er ook niet geloof ik. Bah ik vond mezelf geen leuke juf gister ik had het echt koud en was niet bepaald enthousiast. Eerst heb ik wat dingetjes herhaald van vorige week, dit wisten de kinderen echt nog heel goed toppers. Daarna hebben we lekker twister gespeeld waarbij we de kleuren, handen & voeten herhaalden en daarna heb ik de kinderen lekker laten knutselen, mooie schatkisten hebben we gemaakt. Toen kwam Niko binnen wandelen wat een verassing, ik vroeg waar hij was geweest maar kreeg weer eens een vaag antwoord. Ach ik kon wel al m’n vragen stellen dus ik weet nu zeker dat ik met kerst bij hem in zijn dorp ben, we gaan daar de 23ste naar toe. Ik weet ook dat ik hier 50.000 per nacht aan het gezin betalen moet, dat is dus maar de helft van het hotel terwijl ik hier al mijn eten en water krijg.. Ach kan ik mooi wat geld sparen om leuke dingen mee te doen in mijn lange vakantie die bijna gaat beginnen. Na het knutselen heb ik nog even ‘seaman can i cross the sea’ gedaan en toen was het tijd om doei te zeggen tegen deze lieve kindjes. Dat doet me eerlijk gezegd niet zoveel ik heb deze kinderen dan ook bijna niet gezien. De kinderen vonden het heel jammer dat ze niet wisten wanneer er weer een Engelse les zou zijn. Made en Niko maken zich hier ook echt zorgen om.. In februari komt er wel een jongen voor 5 maanden maar tot die tijd, hoe houd je de kinderen bij het learning center? In de auto heb ik even tegen Niko gezegd dat hij moet mailen over de website en de kinderen die voorgesteld worden als sponsorkind want dit klopt nu totaal niet, dus kan ik jullie ook niet vragen hiernaar te kijken..

’s Avonds had Petra Niko, Sastra en het gezin gevraagd te komen, we hebben leuk zitten praten over kerst hier in Bali, de zwarte magie waar de taxichauffeur over vertelde. Dit was trouwens onzin volgens onze gasten maar ze geloven wel dat er een soort magie hier op Bali hangt. Daar begin ik zo langzamerhand ook in te geloven haaha, zulke vreemde dingen. Maar leuk om te horen hoe bram (zoon) het vond om 2 jaar in de US te wonen en werken, hoe het leven hier nu is en hoe deze ‘echte Balinezen’ daar tegen aan kijken.
ik heb van Petra een heel lief briefje gekregen met een hele mooie tekst, en een armbandje.. Zodat ik aan haar zal denken. Nou daar heb ik geen armbandje voor nodig wat een bijzondere band kan je krijgen met iemand zoals Petra.. Vanavond zal ik mijn blog over vandaag schrijven waarin ik dan echt afscheid neem en haar uitzwaai!

Dag allemaal, daar ben ik alweer.

Deze blog typ in vanuit de relax toestand gek hoor om hier alleen te zijn de hele avond. Naja alleen tussen aanhalingstekens want met internet op je telefoon ben je nooit helemaal alleen. Natuurlijk zijn er ook veel mensen om mij heen maar zij spreken lang niet allemaal engels. Dus ik kan wel met mensen praten maar tot echt goede gesprekken zullen we dan niet komen.

Vanmorgen dus op tijd opgestaan, naja dat doe ik iedere dag zoals ik al had beschreven. Ah doei zeggen tegen Petra vond ik echt niet leuk. Ze weet nog niet wat ze gaat doen als ze terug is omdat ze ontslag heeft genomen en nu dus een uitkering heeft. Daarom zegt ze steeds dat ze in januari weer voor een maand terug komt naar Bali. Hihi als ze dat echt doet kom ik haar hier misschien nog wel tegen, anders moeten we elkaar zeker opzoeken in europa!
Dat vind ik denk ik het stomste van reizen, je leert nieuwe mensen kennen. Krijgt een steeds betere band en dan moet je weer doei zeggen. Ja dan leer je natuurlijk weer andere mensen kennen maar toch, ik vind doei zeggen helemaal niet leuk!
Ik heb ook echt veel aan Petra gehad, niet dat ik zulke moeilijke momenten had. Maar als in alleen in het hotel was gebleven was dat denk ik wel anders. En dat we hier samen woonden naja dat is gewoon heel fijn. Ja Petra en ik verschillen op ongelofelijk veel vlakken en er waren ook dingen die ik minder leuk vond zoals het gecontroleerde wel of niet eten.. Maar jeetje ik zal Petra missen toch zeker tot de 26ste!

Toen heb ik mijn blog geschreven de gene die jullie al hebben kunnen lezen bij je ochtendkrant hihi. Daarna zat ik even te denken, wat moest ik nou gaan doen.. Ik had nog heel veel tijd voor ik les zou moeten geven dus als ik hier zou blijven zitten zou ik rustig gek worden. Dat was in ieder geval geen optie. Op naar de scooter dan maar, even een klein stukje om te kijken hoe het is tussen het verkeer hier op Bali. Ook niet geheel onbelangrijk aan de linkerkant van de weg natuurlijk!
Eerst heeft bram hem van het terrein afgereden voor me omdat er allemaal rijst lag te drogen. Haaha dat is nog wel even leuk om tussendoor te typen. Op facebook had ik een foto gezet van rijst die lag te droge op een zijl. Daarbij kwam wat commentaar en ik vertelde dat ze daar met haar blote voeten doorheen liep. Dus schreef m’n nicht dat we dan maar 12 minuten moesten koken in plaats van 8 hihi. Maar.. hoe lang moet je de rijst dan koken als we daar ook gewoon met scooters overheen rijden? Terwijl er geen zijltje onderligt? Haaha het is maar goed dat dit allemaal voor eigen gebruik is en dat de huls nog om de rijstkorrel heen zit! Dat geeft dan in ieder geval een klein beetje een beter gevoel!
Maar goed eerst met de scooter daar naar toe en toen ging ik ervan door. Vlak nadat je van het terrein van het gezin afrijdt moet je een steile heling af. Stiekem scheet ik natuurlijk in m’n broek maar ik keek heel nonchalant en deed het gewoon even! Die blik hoop in ieder geval maar want er stonden genoeg stomme mensen me aan te gapen. Ach ja het is wat een blond meisje op een scooter hihi. Natuurlijk was ik vet goed en kon ik alles perfect, maar jullie zijn dan ook niet anders van mij gewend! Dus ik deed mijn boodschapjes, die ik eigenlijk niet nodig had en vroeg me af waar ik toen heen zou gaan. Ik had geen idee en ben dus weer terug gegaan. Maar nu weet ik wel dat ook op de ‘grote’ weg ik me prima kan redden tussen alle wegpiraten hier!

Weer terug hier realiseerde ik me dat ik toch echt wel iets voor school moest gaan doen want dat verschil bestaat nu uit 3 a4tjes en dat moeten er heel wat meer worden. Ik heb een hoop mensen geinterviewt en ook vragen aan de kinderen gesteld en geobserveerd. Maar nu alles nog in nette dataverwerking zetten en een mooie analyse schrijven ik denk dat ik dan toch al wel een heel eind ben. Het gene waar ik tegen aan blijf lopen is dat ik theorie moet laten zien die aantoont dat vrijwilligers in het buitenland problemen op kan leveren. Ik vind dit zo vanzelfsprekend dat ik moeite heb dit te omschrijven. Nu heb ik wel een goed artikel toegestuurd gekregen van mijn docent want ik kon echt niets vinden. Daar ga ik morgen mee aan de slag want vandaag zou ik aan de logboeken werken maar om eerlijk te zijn heb ik dat maar naar de avond toe geschoven want daar had ik nog helemaal geen zin in.


Ik heb bij mijn koffer op de grond gezeten en gedacht wat er echt mee moest als ik naar Java vlieg, wat ik hier later op kan halen en wat ik weggooi of weggeef. Terwijl ik dat deed heb ik weer heel veel met Nancy gekletst ik denk dat we elkaar nu nog meer spreken dan wanneer we thuis zijn. Maar dat komt misschien ook wel doordat jullie allemaal zo lang uitslapen hihi!
Mijn koffer blijft aardig leef maar weinig heb ik echt nodig denk ik, maar het kleding gedeelte moet dan ook nog komen. Ook al weet ik wel van een aantal dingen dat ze direct weg kunnen. Of ja ik zal ze niet in de prullenbak gooien maar ook niet mee nemen.
Ik mag maar 20 kilo meenemen op mijn binnenlandse vlucht naar Jakarta daar maak ik me stiekem best een beetje zorgen om maarja we gaan het beleven anders verzin ik op het vliegveld wel iets.. Want tsja ik kan hem hier natuurlijk niet wegen want een weegschaal doen ze niet aan. Als ik nou voor het vliegveld in de bewoonde wereld verbleef kwam het wel goed maar voor het vliegen ben ik bij Niko in zijn kleine bergdorpje.. Ach ja het komt vast allemaal goed!

Daarna smste Niko dat het erg hard regende in de bergen en of ik vond dat de les moest door gaan. Ik had de meest vreselijke buikpijn en net naar nancy gestuurd dat ik het liefste in bed ging liggen. Dus ik heb terug gestuurd dat als de regen lang aanhoudt dat ik niet verwacht dat er veel kinderen zullen komen dus dat het misschien goed was om niet door te laten gaan. Na gister had ik ook niet echt zin om nat te regen op de scooter hihi. Dus de regen kwam me een keertje goed uit. Verder heb ik weinig bijzonders gedaan ik heb een bad genomen maar er is maar heet water voor een half bad waardoor ik een lauw bad had.. Ach ja je kan niet alles hebben natuurlijk een bad was als erg bijzonder voor me! Net wilde ik mijn logboeken in gaan vullen en toen zag ik dat ik ze niet heb op mijn computer dus ik moet ze morgen in Ubud even downloaden, oh ja had ik dat al getypt? Ik ga morgen op de scooter naar ubud haaha stoer he, ik wil onderweg op wat plekken stoppen voor een foto dus hopen op goed weer!

x