Tocht der tochten ;)

Dag daar bevroren Nederlanders,

Ik las op internet dat er weer een storm aankomt bij jullie, nou ik kan me de vorige nog herinneren want dat was vlak voordat ik vloog. Hoop dat de ns en jullie er dit keer wat beter doorheen komen!

Bij het ontbijt vertelde any dat ze de tv op de kamer naast de lobby kwijt was geraakt. Nu ze alleen was geweest. Marloes vroeg of ze bedoelde dat het kapot was ‘yes broken, yes’. Maar later heeft Iris nog met haar gesproken en toen legde ze uit dat de tv was gestolen afgelopen nacht. Dat is natuurlijk best een eng idee, we zitten echt in de middle of nowhere. Vanaf nu zullen we ’s nachts dan ook de balk voor de deur doen..
Ik heb alleen ook mijn vraagtekens bij het verdwijnen van de tv.. Dat is helemaal niet netjes maar de enige avond dat ze alleen is gebeurd er zoiets.. En toen marloes en ik om 22:00 wc papier gingen halen stond het licht in die kamer gewoon aan en de deuren open alsof er iemand in de kamer zat. Ik wil Any nergens de schuld van geven maar ik vind het wel erg toevallig.

Vandaag zou ik naar het postkantoor gaan maar ik had hier gewoon geen energie voor. Dat klinkt belachelijk als ik denk aan vorig jaar deze tijd waarbij ik rustig 50 uur per week draaide en dan ik mijn vrije tijd sinterklaas cadeautjes voor cliënten aan het kopen was. Maar ik weet niet het is hier gewoon heel anders. Gelukkig gingen Iris en Marloes naar het internetcafé dus konden zij mijn brief voor me posten erg lief! Ik heb liggen lezen op m’n bed en even wat op mijn laptop getypt ik weet het niet eens precies. Daarna met de meiden zitten kletsen, later kwam Petra ook. Zij had geholpen met het nakijken van de toetsen. Daarbij had ze de docent verbaasd dat ze binnen 2 uurtjes klaar was. De docent deed er zelf namelijk altijd 2 of 3 dagen over!! Ze hebben een meerkeuze toets, dan hebben ze een blad waarbij gaatjes in het goede antwoord zitten, dit leg je er over heen en zo kijk je na.. erg makkelijk dus.

Vandaag zouden we gaan wandelen, het was al de hele tijd droog dus we hadden goede moed. Wel hadden we een les voorbereiding gemaakt voor het geval dat het in de bergen wel zou regenen. Maar toen Made ons kwam halen vertelde ze dat het in de bergen ook droog was dus dat we konden wandelen. Toen we op de scooter zaten zag ik allemaal donkere wolken dat beloofde dus niet veel goeds. Op school aangekomen schrok ik een beetje van hoeveel kinderen er waren gekomen.. Er waren kinderen die er bijna nooit waren maar ook de kinderen die vaak komen waren er. Ik heb ze later een beetje proberen te tellen en het waren er zeker 120! Gelukkig waren er 6 van Niko zijn studenten en waren er ook verschillende volwassenen. Wat een optocht waren we zeg, Niko had de kinderen verteld dichte schoenen aan te trekken dit hadden de meesten dan ook. Maar toch waren er een paar kinderen op ‘hakken slippers’… Van te voren hadden we gehoord dat we door het dorp zouden gaan lopen en dat we de rijstvelden eromheen zouden kunnen zien! Nou dat klonk heel leuk en dat was ook precies hoe onze tocht begon. Maar later liepen we langs diepe afgronden.. Langs steile bergpaadjes naar beneden waar het ook nog erg glad was. Ik liep samen met Marloes bij de achterste groep met de kinderen met de hakjes dus. Oh wat een drama was dat het was echt lastig lopen daar. Toen we eindelijk niet meer stijl naar beneden moesten hoorde we het water stromen en dat is misschien wel een heel mooi geluid we werden er niet heel blij van want Marloes zag al kinderen springen.
De mensen die mij een beetje kennen weten dat dit altijd het moment is waarop in de enige ben die wel in het water valt. Marloes had al net zo veel vertrouwen in zichzelf.. Zij sprong eerst naar de overkant op een steen, hier gleed ze half vanaf waardoor ze met 1 natte schoen verder moest.. Daarna ging ik gelukkig kreeg ik een hand van Made welke met haar slippers aan in het water stond zo kon ik springen en niet uitglijden erg fijn.. Helaas geen lach momentje voor jullie tijdens het lezen ;)
Daarna begonnen we weer omhoog te klimmen pff stiekem was dat echt zwaar sommige stukken waren zo stijl dat ik me afvroeg hoe ver mijn kuitspieren nog op konden rekken. Maar uiteindelijk kwamen we boven toen zagen we trouwens de andere 4 groepen al niet meer.. en onze 2 groepen waren ook niet compleet maar goed we wisten we zeker dat wij de laatsten waren dus iedereen liep voor ons. We kwamen langs de mooiste plekken met deze wandeling ik durf te wedden dat daar nog nooit toeristen zijn geweest het was een prachtig uitzicht maar ik had het toch ook wel een beetje zwaar.. nee niet een beetje we hebben meer dan 2 uur gelopen en dan steeds maar enthousiast blijven reageren als kinderen in het Engels praten of zingen. Maar uiteindelijk kwamen we weer op bekend terrein het zandpad waarvan ik wel eens een filmpje op facebook heb gezet geloof ik. Toen begon het te regenen dus alle kinderen die en paraplu hadden pakten deze uit hun tas. Een meisje wilde haar paraplu met mij delen. Maar toen kwam er een jongen bij die ging duwen dus ik zei tegen ze dat het maar een klein stukje was en dat als we zouden rennen we er zo waren. Haaha dus wij rennen en rennen ach ja doe ik ook nog iets goeds aan mijn conditie hier.

Dat waren de hoogtepunten van vandaag ik ben nu vooral erg moe en heb knallende koppijn dus ga zo fijn slapen. Wil alleen nog even op jullie hart drukken te genieten van iedere dag! Carpe diem <3



x